"Αντιπροσώπευση των ήχων":
Όταν ο άνθρωπος άρχισε να κατοικεί σε ομάδες ένας από τους τρόπους επικοινωνίας του με τους άλλους πιθανώς να ήταν με ήχους. Ο συνδυασμός των ήχων και η εφαρμογή τους σε ακολουθία αποτέλεσε μία τέχνη, που από τους αρχαίους Έλληνες ονομάστηκε "ΜΟΥΣΙΚΗ", παίρνοντας το όνομά της από τις Μούσες (θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες). Πρωταρχικά μεταδόθηκε προφορικά, ώσπου έγινε έντονη η ανάγκη της ύπαρξης καθορισμένων στοιχείων ώστε να αποτυπώνονται γραπτά τα μουσικά κείμενα. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποίησαν γράμματα του ελληνικού αλφάβητου και στίγματα, που με αυτά οριζόταν η μελωδική τεθλασμένη, ορίζοντας κάποιο συγκεκριμένο γράμμα του γραπτού μουσικού κειμένου να αναλογεί σ' έναν ορισμένο ήχο και υποθέτοντας περίπου τους άλλους, ανάλογα με την απόσταση των γραμμάτων από το γράμμα που καθόριζε τον συγκεκριμένο ήχο. [. . .] Αποτέλεσμα όλης αυτής της πορείας της μουσικής σημειογραφίας δια μέσου των αιώνων, ήταν η καθιέρωση του πενταγράμμου, πάνω στο οποίο γράφονται οι νότες, οι οποίες ανάλογα με το σχήμα τους καθορίζουν τη διάρκεια του ήχου και ανάλογα με τη θέση τους καθορίζουν το ύψος και το όνομά του.

Περιεχόμενα

• Κεφάλαιο 1ο - Η μουσική σημειογραφία από τα πρώτα δείγματα έως το Μεσαίωνα
• Κεφάλαιο 2ο - Εξέλιξη μουσικής σημειογραφίας από το Μεσαίωνα έως την Αναγέννηση
• Κεφάλαιο 3ο - Μετρική (συνέχιση της εξέλιξης της μουσικής σημειογραφίας)
• Κεφάλαιο 4ο - Μορφοποίηση και καθιέρωση του γραπτού κώδικα της γλώσσας της μουσικής
• Κεφάλαιο 5ο - Στοιχεία που αφορούν την ερμηνεία των μουσικών κειμένων
• Κεφάλαιο 6ο - Ακουστικές αποστάσεις μεταξύ συνεχόμενων φθόγγων
• Κεφάλαιο 7ο - Μουσικές κλίμακες
• Κεφάλαιο 8ο - Αποκωδικοποίηση συμβόλων νευματικής σημειογραφίας
• Κεφάλαιο 9ο - Στοιχεία που αφορούν τους κάθετους συνδυασμούς των φθόγγων
• Κεφάλαιο 10ο - Πρακτικές εφαρμογές

Σελίδες: 136
Γλώσσα: Αγγλικά
Εκδόσεις: Παπαζήση